Bij het openen van de wijn vult de kamer zich al met heerlijke aroma's. Je ruikt het al van ver: dit is een topper. In het glas heeft de wijn een dieprode, ondoorschijnende kleur met paarse rand. Gezien de jaargang (2009) geen jonge maar wel een jeugdige wijn. Op het eerste gezicht dus wel nog wat bewaarpotentieel.
In de neus veel dieprijpe rode vruchten: kersen en rode bessen. Het doet me wat denken aan de pot viervruchtenconfituur die juist opengaat. Ook veel gebrande toetsen: koffie en chocolade. Dat wijst op vatrijping en houtlagering. En dat wisten we al gezien de naam 'crianza' op het etiket.
In de mond krijg je een samenspel van fruitigheid en frisheid. Ze nemen het telkens weer van elkaar over. Niet erg gestructureerd en verweven met elkaar maar wel evenwichtig. Dat is als je een wipplank evenwichtig kan noemen.
Het fruit verdwijnt als eerste en daarna neemt een zwoel warmtegevoel het over. Je krijgt dan wat zoetheid van de alcohol (14%) dat soms kan verward worden met een 'lange afdronk'. De lichte bittertoets rondt het geheel aangenaam af en vraagt naar nog een glaasje meer.
Dit is een vrij zware, gecorseerde en volle wijn. Getypeerd door heel rijp fruit en houtlagering. Deze wijn zal enkel de fans van zulke zware en heel lekkere wijnen kunnen bekoren. En misschien ook Robert Parker. Of zoals een wijnboer me ooit zei: "het is niet omdat Parker mijn wijn goed vindt, dat hij slecht is.' ;-).
In de eerste plaats is dit een maaltijdwijn. Lekker bij stoofpotjes, grillades van lamsvlees of binnenkort bij de barbecue. Voor wie het nu nog te koud heeft kan hem zo drinken, als genietwijn op een winteravond bij het haardvuur ;-).
Smakelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten