Chergui - Vin du Maroc -2010 (Colruyt - € 4,79)

Uit pure nieuwsgierigheid deze Marokkaanse wijn uit de rekken gehaald. Voor het etiket moet je het niet doen want dat spreekt niet echt aan. En de informatie op het etiket is erg beknopt: naam, jaartal 2010 en het alcoholpercentage 13 %).

Wat opzoekwerk leert ons dat 'Chergui' eigenlijk de naam van een wind is in het Marokkaanse Atlasgebergte. Zoals de overbekende Mistral in de Franse Rhônestreek. Die afkoeling is wel degelijk nodig wil men niet met geconfitureerde en bloedhete druiven eindigen.

Hetzelfde opzoekwerk zet ons wat de bedruiving betreft met beide voeten op de grond. Kleur, geur en smaak deden ons denken aan Pinot Noir. Behalve misschien de aciditeit die wat ontbrak. Maar het internet gaf De Wijnadviseur een lesje in sommelier-nederigheid. Blijkt het hier te gaan om een mengeling van carignan, grenache, cinsault en tempranillo.

Nochtans is de wijn bijna helder doorschijnend kersenrood in het glas. 'Men kan er zijn krant door lezen', zoals een collega sommelier al eens durft te zeggen. In de neus is de wijn heel gesloten. Pas na het opwalsen komen hints van klein onrijp rood fruit (bessen) en wat groene kruidigheid (tijm) bovendrijven.

De smaak is uitgesproken fruitig met een heel klein beetje aciditeit wat zorgt voor een frisse toets die iets meer had mogen zijn. Bij gebrek aan tannines blijft de wijn ook niet lang hangen. Wil je wat smaakpersistentie dan blijf je best zo lang mogelijk drinken ;-).

Al bij al een licht fruitige, aangename doordrinkwijn. Zeker niet voor de stevige gerechten. zoals Tajine. Ik zou hem 's zomers iets gekoeld (12 à 14 graden) serveren op het terras. Zomaar of met kleine hapjes (olijven, zachte neutrale kazen) Ideaal voor mensen die geen witte of rosé wijn lusten.

Las Mulas 2009 - Cabernet Sauvignon - Miguel Torres - Chili (Colruyt - € 6,95)

Een wijn uit de Central Valley waar de bekende Spaanse familie Torres nu ongeveer 500 ha aan wijngaarden beheert. De naam verwijst naar Rufina, de muilezel die tijdens de oogst wordt ingezet om tractoren te vervangen. Wat op zich al een indicatie is dat deze wijn gemaakt is van biologisch geteelde druiven.

We drinken een Cabernet Sauvignon uit 2009 en dat valt al meteen op aan de kleur: licht kersenrood met een paarse rand. Geen enkel teken van veroudering dus, zelfs integendeel. Alles wijst er op dat de wijn nog wel een paar jaar in de kelder kan liggen wachten.

Maar dat zou ik persoonlijk niet doen. Eens geopend komen de fruitige aroma's de neus in dwarrelen. Onrijp klein rood fruit (kers en framboos), peperigheid, een lichte kruidigheid en de frisse toets van munt. Op de achtergrond een klein beetje vanille dat zijn houtlagering van 6 maanden op nieuwe franse eik verraadt. Men heeft er niet mee overdreven.

Ook in de mond is dit een aangename, fruitige wijn met een fameuze ruggengraat en een mooie lengte. Goed gestructureerd. De tannines zijn aanwezig maar storen niet want zijn mooi verweven (maar nog niet versmolten) met het fruit en de fraicheur. Helemaal op het einde is er een mooi aanwezige bittertoets die gewoon naar een volgend glas doet vragen.

Ikzelf dronk deze wijn vanavond met een lasagne bolognese met flink wat tabasco. Het moet niet altijd dezelfde sommelier-mantra zijn van "rood vlees" met blablabla. De wijn hield zich tegenover deze Italiaanse delicatesse wonderwel en smakelijk overeind.

Kortom: een aanrader

Château Pontus - Fronsac - 2009 (Colruyt - € 6,99 actieprijs)

Het grote jaar 2009 belooft ons normaal gezien heel wat. En als de prijs dan nog meevalt, leggen we de wijn zeker in onze winkelkar.

Spijtig genoeg maakt deze wijn zijn groots wijnjaar niet waar. Normaal krijgen we in dit jaar goed gestructureerde evenwichtige wijnen met soms nog wat bewaarpotentieel er bovenop. Niets van dit alles bij deze Pontus 2009.

In de neus is alles van Fronsac aanwezig: klein rood fruit, wat groene paprika, kruidigheid. Alleen moet je je neus zo diep in het glas duwen om dat alles te ontdekken, dat het gênant wordt. Heel matig aromatisch dus met vooral veel "houterigheid" op de voorgrond. Alsof men een derderangsschilderij wou opfleuren met een barokke eikenhouten kader.

In de mond overheerst fletsheid. En opnieuw die houterigheid. Ditmaal afgerond met wat groen bitter op het einde wat de wijn er absoluut niet smakelijker op maakt.

Niet kopen dus. En zeker niet drinken. Er is beter te vinden voor die prijs.